Gitarşör Şiiri - Kemal Budak

Son günlerde,
korkuyorum elime almaya gitarımı
çalmaya kalktığım her şarkı
içi mermi dolu birer şarjör

Dudağımdan çıkan her şarkı minör,
bastığım her akor minör
parmaklarım yarışıyor tetik çekmede,
her biri diğerinden nankör…

Otuzikilik, altmışdörtlük birer kurşun olmuş
bildiğim tüm şarkılardaki
tüm notalar,
es vermeden her yerime yağmakta,
hedef gözetmeksizin üzerime, kör kör…

İşte ben!
kendi kendini vuran bedbaht gitarşör

Başımı kaldırıyorum sersemleyerek
yanımda dün geceden kalma yarım şişe likör
ve beynimde sen,
sen, acısı her gece daha da artan kötü huylu tümör

Kimse bilmedi ama
yıllar yılı çaldığı tüm şarkılarda
hep seni anlattı aslında bu yerli tenör

Ben gitar çalmıyordum ki…
dinleyenlerin her seferinde alkışladığı
sensizlikte teselli bulmak için sarıldığım gitarımla
sana, yokluğuna yakılan ağıtlardı hep
hiç dinlememiştin değil mi?
sen varken yoktular ki
yokluğunda bir kez dinle ve gör

Bir umut zerresi süzebilseydim gözlerinden
her şeye rağmen bir umut,
biter miydi o zaman bu öz terör?

Kimbilir...
ama belki de
ancak ve ancak
parmağıma takılı
ve üzerinde ismin yazılı
bir yüzük olurdu
tüm bu acılara karşı tek garantör

Ama olmadı, olamazdı
sonunda ne yazık ki
en yüksek rafa kalktı artık
bu kapkalın
ama içi bomboş klasör

Öyleyse felek,
nasıl olsa fark etmez artık
bundan böyle ağlarını
gitarımın tellerine
nasıl istiyorsan öyle ör

Zira klasörün yanına kaldırdım gitarımı da…..