Git ve Gel Şiiri - Ramazan Oflaz

Şehir yorulduğu zaman,
Sessizleştiği zaman,
Sevmeye başladığın zaman Şehri
Ne aradığını bilmeyerek
Birşeyler aradığın zaman gecelerde
Saat tıkırtısından sıyrılabildiğin anlarda
Eline yasladığın kafandan
Birşeyler söküp çıkarmak istediğin zaman
Geceyi yar şu ufacık odayı diyar bildiğin zaman,
Şehri ve yalnızlığı
Geceyi ve aydınlığı,
Saati ve kitabı
Masa lambasını ve defteri
Sevdiğin zaman onu sevdiğin gibi
Olmakla olmamak arasındaki
incecik yoldan yürürken
Şiir yazmak için kendini zorlarken,
Birşeyler yazmayı sevdiğin gibi,
Bir gece yola koyulup
Uzak diyarlara git.
Ne bir iz, nede bir mektup
Bırak geridekilere.
Git.
Öylece, sessizce, kendince, çocukça, olgunca
Gün batımlarında
Son baharlarda
Eylül hüznünün mutluluğunda
Cisenen yağmurlarda,
Sonu görünmeyen yollarda bul kendini.
Güneşin batışını yollarda seyret,
İçin bolalsın, için daralsın
Özlediğin zaman sevdiklerini
Bir şiir yaz,
Ve dök iki damla yaş
Erkekliğine inat
Gururuna inat
Ve dön gel
Uzaklarda kaybettiğin kendini
Bulduğun zaman