“Git'tin Şiiri - Mustafa Selçuk Keskin

Gittin...
Kurak toprağımın kundağında
nefesinden yadigar
geriye bir tek nem kaldı.
Tongaya düşürdün beni.
Allayıp, pullayıp
önüme koyduğun
senli yaşam hayal şimdi.
Gidişinle yüz bulup
kafesinden sökün eden
ölümden başka nem kaldı?

Gittin...
Sensiz mevcudiyet
ürküttü beni
Yokluğunda varlık muamma,
sevda yakantop oyunu.
Oynadık...
Geriye bir tek can kaldı.
Fırsat düşkünü alacaklı zulüm,
gidişinle kapıma dayandı.
Mobilyalar, halılar
tenin gibi beyaz eşyalar ve anılar.
Neyim var neyim yoksa aldı.
Bende yalnız can kaldı

Gittin...
Ardına bakma eylemini
yerle yeksan,
Mağrur edaları ihya edip
kurşunu kursakta bırakıp gittin...
Kutsal kasede mutluluk ihtimaldi.
Bütün gel’melerim gibi
onu da elinin tersiyle ittiğin an;
sen bende yittin.
Artık benim için yalnızca git’tin.

08-04-2006 Meram