"Acelesi yok" deriz.
İçinde bulunduğumuz andan daha iyi, daha uygun bir an bekleriz. Habire başka günlere erteleriz, sonra daha başka günlere, aylara, yıllara öteleriz.
Oysa mutluluk; gidip kapısında çay içeceğimiz bir arkadaş, bir dost değil ki bizi her zaman oturmaya beklesin, özlediğinde arasın sorsun, ya da gelip bizi ziyaret etsin.
Mutluluk hayatın kendisi. Hayatı ihmal etme gibi bir lüksümüz olmamalı.
Hayatı ihmal etmek, kendimizi yok saydığımız anlamına gelir.
Kime sorsak, her üç kişiden ikisinden, 'güzel bir hayat yaşayamadım, mutlu olamadım, mutluluğa giden yolların önünde hep bir engel vardı' diye cevap alırız. Oysa mutluluk hep yanı başımızdadır, hep bir nefes kadar yakındır bize. Mutluluk dünyaya gelişimizin sebebi.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta