Git sevgili Şiiri - Derya Avşar

Üzülme sevgili...
Ben yara almaya alışığım...

Hiç biriniz bıçak kullanmadı
Beni öldürmek için...

Kimi diliyle vurdu beni,
Kimi gözleriyle, kimi yüreğiyle...

Ama sen;
Sen beni benimle vurdun...

Sen bendin, benden gittin...

Ölüm, her zaman
toprağa girmek değildir sevgili!

Ölüm, sevgiye kurşun sıkmaktır.
Arkanı dönüp korkakça kaçmaktır.

Üzülme sevgili...
Korkaklığını kimselere demem.

Gidişin sadece beni kanattı;
Düşünde seversem bile seni,
Yine korkakça kaç benden...

Sevmek;
Bütün yasakları göze almaktır.
Göze alamadığın herşey;
Sevdaya saplanan bir bıçaktır...

Sen bıçak kullanmadan öldürdün beni...

Hadi bile, bile kör bıçağını,
Ya da sürmene bıçağı sözlerini...

Sür şah damarıma akıt içimdeki seni,
Kendimle ve yaralarımla bırak beni...

Şimdi çık git sevgili;
Ne düşümde kal, ne gülüşüm de...

Bırak üstünü örteyim yüreğimle...
Ne geldiğin günü,
Nede, gittiğin günü hatırlayayım...
Git Sevgili, git... Git... Git...

Tarih; 4 Mart 2020
Derya Avşar