Güneşli bir sabaha uyandı kadın,
Baktı yanındaki resimdeki adama.
Kimdi o adam sımsıkı sarıldığı..
Yıllar önce sevip hayatına aldığı biri mi?
Yoksa son zamanlarda tanıyamadığı biri mi?
Oturdu yatağın yanına,
Daldı gitti gözleri..
İlk karşılaşmalarını hatırladı,
Arkadaşca sohbetlerle başlamıştı her şey,
Beraber şarkılar dinlemişler,
Beraber gülmüşlerdi.
Gün boyu konuşur özlem giderirlerdi.
Mesafeler vardı aralarında,
Elleri ermez gözleri görmezdi,
Ama engel olamadı mesafeler…
Bir gün.. Seni seviyorum, dedi kadın.
Sustu adam..
Sustu kadın..
Ben kimseyi sevmedim ki?
Sevmek nedir? Bilmem ki? dedi,adam..
Sevgim ikimize de yeter, dedi kadın,
Öğretirim sana sevmeyi,
Yorulursun, dedi adam.
Durdu..düşündü kadın.
Denemeden bilemeyiz ki..var mısın? dedi..
Tamam.. dedi adam..
Yüreği kıpırdadı,gözlerinden bir pırıltı geçti,
Gördü bunu kadın ve güldü,
Sen de seviyorsun beni, dedi..
Sarıldı sevdiğine.
Geçmişi doluydu adamın,
Sevgisiz yıllar dağıtmıştı onu,
Zordu kadının işi,
Seviyordu..vazgeçmeyecekti.
Özlemin bazen ağır geldiğini henüz bilmiyordu kadın,
Bilmiyordu aşkın iki kişilik olduğunu,
Sevginin karşı taraftan da beslenmesi gerektiğini,
Yanında istedi sevdiğini.
Ömürlük bir sevgiydi istediği..
Sorunları vardı sevdiğinin,
Ve elinden bir şey gelmiyordu kadının,
Sevmekten başka..
Uzaklaştı zamanla adam kadından,
Oysa ne kadar da seviyordu kadını,
Ne kadar mutluydu onun yanında,
Ama olmadı..yetmedi..
Yoruldu kadın..sevgisinin yetmediğini gördükçe,
Yüreğinde sevdasıyla git dedi, adama.
En azından sevdamız yorulmasın,
İyi ki tanıdım seni..iyi ki sevdim..
Git sevdiğim yolun açık olsun..
06.01.2010
Belgin YazarKayıt Tarihi : 20.2.2010 21:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

saygılar
TÜM YORUMLAR (1)