Git(mee) ! Şiiri - Ahmet Ay Halifan

Sen her gittiğinde surlar yıkılıyor üstüme ve ben seni özlüyorum ölesiye

Öyle ki başı gövdesinden kopan bir kuş gibi çırpınıyorum gittiğinde

Git

Sen giderken kopuyorum en ince yerimden ardın sıra pamuktan ip gibi

Depremzedeye çıktı adım, yara berelerim gün yüzüne çıkıyor gittiğinde

Git

Sen giderken kalbim en olmaz anda ve yerde duruyor; 'ya gelmezse' diye?

Boğuluyorum, en kalın düğümler boğazımda seni solarken gittiğinde

Git

Sen giderken lal oluyor duyularım, dönüşüne ayarlamışım tüm şifrelerimi

Adağın koç elimde kaldı, bıçak yüreğimden başlıyor kesmeye beni gittiğinde

Git

Sen giderken gecelerim milatları turluyor ve korkuyorum yalnızlıktan

'Geleceği sabah olmaz' diyen şeytanımla baş edemiyorum gittiğinde

Git

Sen giderken tutunduğum bir kuru yaprak sürüklüyor beni peşinsıra

Yeryüzünde Havvasız son Ademim sanki sensiz, yapayalnızım gittiğinde

Git

Sen giderken yollar değil bakışlarım eziliyor ayaklarının altında

Un ufak oluyor bütün renkler, param parça kemiklerim gittiğinde

Git

Sen giderken oksijen hidrojene kavuşamıyor, kuruyor her yer benimle

Yezidvari sensizliğin çölünde Kerbelayım Dicle'ye rağmen gittiğinde

Git

Sen giderken başına ettiği yemini bozdu, musonlara gebe hasret çeken gözlerim

Terledim, kalbim kanadı ve sonra bedenimde beklenen tufan çıktı gittiğinde

Git

Sen giderken gökler üstüme kapanıyor alevler içindeyim, imdat! yanıyorum

Kara delikler yutuyor beni bir bir, yok oluyorum sensizlik girdabında gittiğinde

Gitme

Sen giderken virane olduğumu hatırlıyorum, yine razıyım eğer gitmezsen

Füzelerle delik deşik et beni; Basra'n, Kandahar'ın, Gazze'n olayım gitme

Gitme

Güneş toplayacağım senin için, yıldızları tek tek avuçlarına koyacağım gitme

Yaylaların, kırların bütün çiçeklerini saçlarına takacağım anla beni n'olur dur!

Söz ver

Başın için

Gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee!

16 Temmuz 2008