Git Kal İkilemi Şiiri - Mehmet Avcı

I.

Git/me kal demek nasip olmadı ardın sıra bakarken
Bir set dizip boğazıma yuttum sözlerimi
Daha dokunmamıştın oysa mayın döşeli tenime
Irzına geçilen satırların arasından söküp çıkardığım imge
Çentik atarak ardın sıra bakan gözlerimin retinasına, gittin
Namludan çıkmaya hazır mermi gözlerini gün ışımasında beni vurmaya diktin

II.

Ağlamaklı çocuk bakışıdır payıma düşen sen’i yitirirken
Eşkıya yüreğim dağlarına çekilir
Hasreti kanarak içer ardın sıra kalan adam gölgesinden
Bir ananın ağıt’ı kalır her kulakta seni çağıran

III.

/Bakir sevdalara düşen kan iki sevgilin gözyaşından ibarettir/

Elleri titreyerek bir şiire başlayan şairim ben cılız mısraların sahibi
Buradaydın şen şakrak türküler gibi, gittin bozlak söylüyor devinimin sahibi
Kırağı düştü dudaklarıma ver nefesini tandır ekmeği mübarekliğinde
Sus! Tek söz bile söyleme avuçlarının içinde hıçkırıklara boğulan gözlerime
Bırak kendi haline gözlerimin yoksul ayazını

IV.

Mazgallardan düşen gençliğim gibi düşme sende avuçlarımın arasından
Kal yeter ki sen, yeni vezinler yazarım gözünün titrekliğine ben
Kuduz bir it olup dalarım düşlerine gidersen
Giyotine gebe kalır gülüşlerim darmadağınık
Gözlerine helal, ellerine anafor artık tenim

V.

Ağlama, yakmasın tuzu gözyaşının yaramı
O koca, tıka basa doldurduğun valizine koy birkaç dize şiirimi de
Çıkar at en sevdiğim yeşil elbiseni bana kalsın yeşil yarınlarımla
Bizi ikiye bölen dönencede sustu
Konuşturma artık beni sesim sakalım gibi uzar sayfaların arasında

VI.

Gizsin, seni kendime bile anlatmıyorum
Git tamam özlesin seni yaralı yüreğim susuzluk kadar şiddetli
Nevruz ateşlerinde yüreğime sıçramış alazsın nasılsa
Bak hadi baldıran acısı gözlerin dağlansın tenime
Islak nemli bakışlarında haleler

VII.

Ben bozkır çocuğuyum tenim kurak bu yüzden al tenine ıslat
İşgalin henüz başladı gideli yarım saat
Götür beni de bu yorgun akşamlarından kentin, özlesin her zerremi
Ama bir kez daha bak eserine giderken Allahın aşkına

Git
-- = Kal
me

02.08.2008-Ağrı