Git Hadi Şiiri - Lokman Gülbahçe

Lokman Gülbahçe
95

ŞİİR


2

TAKİPÇİ

Git Hadi

Hep sen derdin bana seninim diye
Son fasıldı bitti şimdi git hadi
Ne olucak sandık ne oldu böyle
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Resmin yüreğimde adın dilimde
Bu şiiri oku günün birinde
Ne kaldı baksana şimdi elimde
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Allahın verdiği canım senindi
Yüreğim senindi gönlüm senindi
Son sözü söyledin yürek delindi
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Sen benden gidersin bende kendimden
Adın düşmeyecek asla dilimden
Sevdamı söktüler tamda dibinden
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Ne desek boş artık anlam kalmadı
Beni sattılarda alan olmadı
Birgünden birgüne yerin dolmadı
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Derman bulamadım sevda dermansız
Bekledim gelmedi ölüm zamansız
Kimseler acımaz vurur amansız
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Titriyor ellerim durdurak bilmez
Beklemek özlemin izini silmez
Durmoyor gözümün yaşları dinmez
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Kalbim unutamaz asla sevgini
Senden başkasıyla bulmaz dengini
Sözlerin kalbimle eder cengini
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Lafzede sevdaya ömür bağladı
Hiç durmadı gözün yaşı ağladı
Bu Son sözün varya beni dağladı
Son fasıldı bitti şimdi git hadi

Lokman Gülbahçe
Kayıt Tarihi : 24.2.2016 14:46:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Oda sessizdi, sadece saat tıkırdarken, kalbinin ritmiyle uyumlu bir şekilde yankılanıyordu. Gözleri pencereye takılıydı; dışarıda hayat devam ediyordu ama onun dünyası durmuştu. “Hep sen derdin bana ‘seninim’ diye…” fısıldadı. Artık o sözlerin gücü kalmamıştı. Son fasıl, son sayfa kapanmıştı. “Bitti, şimdi git hadi.” Bu sadece bir cümle değildi; içindeki tüm yorgunluğun, tüm hasretin ve tüm acının özetiydi. Resmin hâlâ yüreğinin en derin köşesindeydi, adı dilindeydi. Ama ellerinde artık hiçbir şey yoktu. Sevda emekleri boşa gitmişti; ellerinden alınmış, dibinden sökülmüş bir aşk… Ve her sabah yeni bir boşlukla uyanıyordu. Allahın verdiği canın, bir zamanlar ona ait olduğunu hatırlıyordu. Yüreği, gönlü, her anı onun için atmıştı. Ama artık söylenen son söz, delik deşik olmuş kalbine işliyordu. Günler geçiyordu, o hâlâ bekliyordu; ama ölüm bile zamansız gelmişti sanki. Kimse anlamıyor, kimse acımıyor, herkes amansızca yaşamını sürdürüyordu. Gözyaşları dinmek bilmiyordu, eller titriyordu. Ve bir gece, defterini açtı, kalemine sarıldı ve sessizce yazdı: “Lafzede sevdaya ömür bağladı. Hiç durmadı gözümün yaşı ağladı. Bu son sözüm varya, beni dağladı.” O gece, son fasıl kapanmıştı. Artık tek bir gerçek kalmıştı: O gitmişti, ve hayatın geri kalan kısmı onun olmadan devam edecekti.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!