Git-Gel Şiiri - Ömer Temel

Göğsümü zorlayan kim galiba bu bir kâbus,
Uykumu fırsat bildi rüyamı yırtan casus.

Beynimde durur hala ince düş kırıkları,
Başıma çorap ördü feleğin çıkrıkları.

Duvarda yanıp sönen hale hale ışıklar,
Gözlerimden öpüyor kirpikte ısırıklar.

Bu bir akıl kayması delirme biçimidir,
Sözün bittiği yerde sus ve pus seçimidir.

Sır küpü şu aynalar hiç yummaz mı gözünü,
Bir kere de görmesin şu sevinç öksüzünü.

Uyku bir kaçış sanki uyanık sinsilikten,
Özgürlüğe sığınmak yaşayan kölelikten,

Çıksam asılı kalsam ay gibi gökyüzüne,
Bir daha hiç inmesem şu dönek yeryüzüne.

Bir uçsuz derinliğe bin kere gittim geldim,
Sadece beni bana şikayet ettim geldim.

Şimdi kalk işin yoksa giyin akıl zırhını,
Rakamlarını kuşan kapat kapılarını.

Kılıç sırtı yatakta say tekrar koyunları,
Mecburen oynanacak bu hayat oyunları.

23.03.2011