Git ay ömrüm Şiiri - Dağlar Özügüç

Severken güneşten sıcaktı kalbi
Güzel gözlerinin içi hep gülerdi
Ruhundan fışkıran şefkatinin sınırı yoktu
Ona sokulduğumda içim ısınırdı
Sonra güzel günler çabucak geçti
Her şey beklenmedik bir anda değişti
Birgün bir kır kahvesine davet etti
Konuşurken onunla geleceğimizi
Yüreğinden çok şeylerin akıp gittiğini
Heyecanının söndüğünü gördüm
Değişmişti farklılaşmışti sanki
Gözlerinin ayazından üşüdüm..
Soğudu buza döndü kalbim..
Git ay ömrüm
Salkım söğüt olup sakın eğilme
Senden istenen gururun taze kalsın
Ona istediği yılgın fotografı verme
Ben yalnızca aşka boyun eğerim
Zulüme boyun eğmeyi benden bekleme
Sonbaharda yapraklara sardığın
O örük saçlı kız yok boşa özleme
Sen artık kaybolacağın denizi özle