Git Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Sevgili...
Bu satırlar yıkılmış bir bedenin, harabe olmuş gönül kıyısındandır,
Bugün hiçbir gün gibi mutlu son değil,
Bugün ayrılığa yazıyor kalemim,
Bugün ayrılığı yazıyor kalemim...
Gidişinle yapayalnız bıraktığın, ilk geceden yazıyorum!

Mutlu kelâm'lara küstü,
İsyanlarını kustu kalemim...

Çoğu defa benden gitmene rağmen,
İçimde bir sevinç, dönersin umudu vardı...

Ve umutlarım yitirilmeden dönüyordun her defasında,
Ve ben bütün gitmelerinde susuyor... Konuşamıyordum!

Galiba bu son gidiş!
Galiba bu son bitiş!
Galiba dönmeyeceksin!

Her şey olduğu gibi kaldı,
Oysa sen, hiç olmamış gibi gittin!
Ve ben yine Susuyorum!
Ve ben yine kalemime sarılıyorum!
Az da olsa acımı dindireceğini düşündüğüm için,
Birkaç satır karalıyorum!

Bak ömrümü adadığım!
Bak yokluğunun Araf'ında kaldığım!
Benim: ' senden sonra ' diye başlayacak cümlem yok!
Senin ise: ' benden sonrası ' diye yaşanacak bir mutluluğun yok!

Gel demem sana...

Çünkü bilirim: Gidenler, Kalanların selâ' sını çoktan okuyanlardı!
Çünkü bilirim: Gidenler, Âzrail misali öldürüp kaybolanlardı!

Mecnundan kalan eksik hikâyeyi beraber bitirecektik!
Sen leyla'm Ol(a) madın!
Oysa ben;
Mecnunu utandırmaya and içmiştim!
Olsaydın eğer...
Şimdi yoksun, günler bir şekilde geçer...
Geçer... Geçer de...
Geçer işte!

Bir kez olsun 'gel' diyorum sana,
Bende kalmaya değil, Unuttuğun bilekliği,kalemi,
Yahut kalbimi almaya! ...

Bir defa da olsa 'sev' diyorum sana,
Anne gibi, kardeş gibi, Yâr gibi...
Düşman değiliz sevgili! ... Düşman değiliz! ...

Gel, Ölüm gelmeden sen gel!

Göz menzili'mden uzak durman neyi değiştirir ki?
Hadi, düş düş'lerimden, yıkıl hayallerimden,
Senin benliğinde yok olmuş 'Yusufi' gömleği çıkar at üstümden...

Hem ne değişir ki sen sevmesen?
Bilirsin, ben bir inanan olarak Yaradanı görmeden sevdim,
Onun yarattığı en güzel kulu' da görmeden severim! ...

Hadi Gel'me sevdiğim,
Ben severim 'Yetim Cümleler'de benimle her geceyi paylaşan hayalini...

Şimdi sana 'Git' diyorum ey sevgili!
Aynı gökyüzünü paylaş(a) mayacığımız kadar uzaklara git!
Varlığından bir katre düşürmeden göz menzilime git!

Git ey koca sevgili...
Git ömrümü adadığım leyli!
Gidebileceğin kadar uzaklara git!

Sorarsan son sözüm:
Yokluğunun her gece yaktığı cehenneme kadar yolun var!