Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
'Korkulu düşlerimi yorumdan kaçırıyorum'
Bir hece fazla da olsa gözden kaçmış olabilir, zevke pek te keder vermiyor.
Sayın bilge yorumlarıyla dostane bir yaklaşımda bulunuyor.
Günün şiirine şiiriniz seçildi, biliyorum ki çok daha güzelleri var; lakin, seçmek te bir hayli zor olmalı.
Sayın şair büyük deha, Cemal Safi beyefendi sizi gönülden kutluyorum.
Şiirlerinize hayran olanlar çok ama,umarım vefasızlarla karşılaşmazsınız.
Kadir kıymetiniz yaşarken bilinir,Sağlık afiyet dileklerimle uzuun huzur dolu bir ömür diliyorum.
Nice şiirlere diyor selam ve sevgiler sunuyorum.
'Mademki aşk tablosunun takdirinden acizsin'
MADEM olacak... Bir hece fazla...
Muhteşem bir şiir...
bu şiir beni hep etkilemiştir...muhteşem dizeler...kaleminiz daim olsun...saygıyla......
İsm yazmamamı korkaklığıma sayınız. Cemal Safi'nin her mısraından 10 adet şair dökülür. O kimseyle mukayese edilmeyecek bir Üstad'dır.
Şiir Cemal Süreya ya ait olamaz çünkü; Uslup farkı herşeyi açıkça ortaya koyuyor. Cemal Safi lirik, Cemal Süreya felsefik şairdir, birinin yüreği, diğerininse derin objesi konuşuyor. Safi duygu seline,.Süreya kelime oyunlarına dalmış.Biri hece ve kafiyeyi ahenkli kullanıyor, vezni müzikle yoğuruyor, diğeri divan tadında bir dil ve derin düşünceleri serbest vezinle aktarıyor.(Ömrümde böyle canlı bir saç görmedim/ her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor. (C: Süreya) )
İşte şairdaşlar, bu iki şairain arasındaki dağlar kadar fark, bu şiirin kime ait olduğunu ümit ederiz ki belgeler...
Şiir tadında bir bayram geçirmeniz dileğiyle..
SÜPPEEEEEEER :)
Okuduğunu anlamaktan öte sanki yaşamışlığın yaşattığı duygu tabiri dizeler. Büyük insan yüreğine sağlık. Senden öğrenecek çok şey var!!
çok güzel dizeler, şiiri okudukça kendi derdime şükrediyorum yazarın çektiklerinden sonra. Çünkü o acıyı yaşamadan bu dizeler çıkmaz
tek hece şiirini biliyordum sadece ama o şiirden dolayı diğer şiirlerinide okumaya karar verdim ve en çok hoşuma giden şiiri bu oldu gerçekten çok güzel ve bi o kadarda anlamlı bir şiir...
Bu şiir ile ilgili 58 tane yorum bulunmakta