Ben eğri düzlüklerde dimdik yürümeye çalışmışım meğer, gözlerini en olmadık zamanlarda aklıma yazmışım, ki gözlerin esmerdiler, masum bir mülteci gibi ve şimdi en hoyrat gecelerin şafağını alnıma kazır gibi yazıyorum seni sevdiğim, ölüm daha rezil ve korkak şimdilerde. Hiç olmamışım ben yaşama dair hiçbir dilekte bulunmamışım, gidişin bir kurşun gibi sol yanımda saplı kalmış, hangi sebep vardır ki insan canlı canlı katledilsin hangi yürek var ki kilim gibi acıyı dokusun şakaklarına seni koynuma sakladığım sevgili git ki mavileşmesin sabahlar acım durulmasın sesime dokunmasın ihanetin...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta