Git Şiiri - Hasan Basri Kılıç

Yoksun
Bırakıp gittin beni
Sevinmiştim baharın gelişine
Yüzümdeki gülümseme
Söndü gidişinle

Görmeden bilmeden
Sesinden yüreğinden
İbaret sevmiştim seni
Bahar koymuştum adını
Oysa sen tam da bahar gelmişken
Susuzluktan çatlamış toprak misali
Gönlüme su olmuşken
Gittin

Git mutluysan git tabi ki
Gülümsüyorsa hiç görmediğim gözlerin
Ve bahar gibi yeşile atıyorsa kalbin
Git
Yapraklar sararana dek özgürsün
Sonbahar gelip kalbin üşüyünceye dek git
Kar tanesi düşünce yüreğine
Soğuktan çekince sıcağa alışık sevgin
Hiç çekinme yine gel
Bil ki
Gittiğin gün gibi sıcak
Ve gittiğin gün gibi ısıtacak
Bir kalple bekliyor olacağım seni
Git ama unutma beni
Kara gözlerine
Beyazın gölgesi düşünceye dek git

Hiçbir şey söylemeden git
Ne beni sorgula
Ne kendini suçla
Yüreğini atıp bir kenara
Beynine eyvallah diyen
Sendin sonuçta
Öyleyse
Sus,konuşmadan git
Dönüp bakmadan
Bize dokunmadan git
Aşka hasret kalıncaya dek git