Git Şiiri - Zafer Özkay

Git hadi git, daha fazla oyalanıp yakma canımı,
Git arkana bakmadan uzaklara git,
Ama sakın anıları unutma,
Sana söylediğim sevda sözlerini unutma git,
Beni öldürüyorsun git.

Durma git, beni viran bir şehir gibi terk edip git,
Git nereye gidersen git, bütün eşyalarını alda git,
Tek bir şeyi alma resmimizi alma kurban olam,
O bende dursun ne olursun, gidersen eğer,
Seni benim gibi seveni bulamazsın yar bunu iyi bil.

Git diyorum sana durma git,
Sevaplarım senin olsun,
Günahların benim olsun,
Hadi git, ne olursun git,
Daha fazla kalıp umutlandırma beni.

Yoo gitme, ne olursun sun gitme,
Aldırma saçma sapan sözlerime,
Yoo ağlamıyorum galiba sigaranın dumanı kaçtı,
Üşüyorum şunu üstüme örtsene, lambaları kapatma,
Korkuyorum, sensiz olmaktan ve ölmekten korkuyorum.

Gitme birde sen gitme ne olur,
Acılarımı bir kilo rakıya gömsem,
Sensiz olamam anla beni,
Yinede gitmek istiyorsan ne diyebilirim,
Gitmeden şunu cebine koy gülüm ne olur ne olmaz.

Git kır çiçeğim git, sende yık beni,
Sende yak yüreğimi kor misali,
Sende kanat yaralı yüreğimi,
Sende boğ beni göz yaşlarıma,
Sevdam artık dayanmaz bir hal aldı.

Bir tarafta sigara paketleri,
Bir tarafta şişeler boş verebilsem ne âla,
Odam darmadağın yokluğun hazin bilesin,
Ah yar ah ben bunu hak ediyor muyum?
Vefasızsın hainsin yar.
Sana bir emanet bıraktım,
Kendimi bir sevda kurşunuyla vurdum,
Gelip alabilirsin emanetini,
Tabi sende o kadar yürek, o kadar onur,
O kadar gurur varsa gel de al emanetini.

30.11.2004 – KARAMAN