Git Şiiri - Ahmet Yetgin

İyi geceler sevgilim
gömül karanlığa
En mavi, en çelik zırhını bürün
İşte son sözlerimi de bırakıyorum suya
Belki bir nilüfer olup ulaşırlar küllerine
Beni böyle boynubükük
bırakıp da git
Git en soğuk rüzgârlarla bırakıp beni
Sabahları bir çiy tanesine sarılırım, yerine
Bende sana hasret, sende daüssıla
daüssıla, -hem de- karanlığın karanlığına
Bilirsin nilüfer tatlı su çiçeğidir
ve her çiçek ışıkta farkedilir
Bir nilüferin kopar boynu, hadi git-
git dedikçe sızlar en hassas ve en ince yerim
İyi geceler sevgilim

Bir nilüfere bu kadar ömür yeter
Bir taş atarım suda yayılır halkalar
Diner yangın günlerinin lâl berraklığı
Dupduru sular bulanırsa bulansın
Dibe vursun, suya bıraktığım ne varsa
Bir taş vurgun yer mi?
taşa sormak lazım
Açıl ufuklarda bilinmezin çekiciliğine, git
Bana birşey olmaz
öyle ya tuzum kuru...
Zamansız gidişinin ardından zamanı durdurup
bir liman yakarım seremoni olsun diye
Bir sigara tüttürür seyrederim sonra
Bir nilüferin kopar boynu, hadi git-
git ve kendini toprağa ver
Bir nilüfere bu kadar ömür yeter...

Elveda sevgilim, elveda
Artık tutunmayacağım gözyaşlarıma
Yağmurlar ne güne duruyor?
Alın ey insanlar
alın ve asın sevdiğiniz ne varsa...
Bitti tiryaki günlerin pürtelaşı
Kirlidir dumanaltı gökyüzü
Bunca mısra yazmışım, tek kelime yeter
Bir nilüferi güneşte kurut ve GİT
git batan güneşlerin ardından karanlıklara
git seni çağıran neresi varsa
Sana bir ağıt bestelerdim ama notam kalmadı
Şarkı söylerdim hiç olmazsa
oysa müzik bitti
Belki ıslık çalmayı denerim ardından.
Zaten farkettim ki bir nilüferin
boynu varoluştan kopuktur...
Madem istiyorsun, hadi git
git ne olur ki, yüreğim kor olup yansa? ..
En mavi, en çelik zırhını bürün
Elveda sevgilim, elveda.