Giriftar Oldum. Şiiri - Deniz Sarıkaya

Giriftar oldum
Üstümde kırık bir ezgi
Tenimde oyuk oyuk hüzün
Yalnızlık notaları sinmiş üstüme, gör bak!
vesika yırtık,
Atlas tarumar.
Serüvenimde,
Ki serçeşmedir, yazgım
Akar hep akar,
İnce bir nehir gibi.
Durmadan akar.
Gör bak!
Ne çiçekler bozgun rengi
Ve kül.
Ve ibriğimde keder olur sümbül.
Depreşip depreşip,
Kıyılarıma vurur çoçukluğum.
Laf anlamaz, haylaz!
kaçıncı terkedişim kendimi bu,
Kaçıncı vazgeçişim bilmem.
Ah! o ahmak aldanışım
Kör bir kursun sızısı gibidir böğrümde
Dolanır dolanır edinmez bir yurt.
Ne ilk yara dır bu! ne de son!
Beyhude zaman arsızı yürek,
Koşar ardında bir umudun.
Çıkmasada gün geceye,
Amentü eder bitevi.
Ürkek ve cocuksudur.
Ne acıdır ki,
İflah olmaz.
Yazgıdır kivrem!
Taşımak namus borcu!
Gayrısı yakışmaz,
Lanet de denilebilir.
Kıramaz bazen bilmenin,
O kahrolası büyüsü,
Gümbür gümbür atan yüreği!
Demir almaz, sarhoş ve serkeştir.
Seyrüsefer eder inatla.
Ne bir limanı vardır,
Ne de ardında bir el sallayan.
Ufuk çizgisi ki, o hep turnasol,
Kaybetmiştir mevzili.
Ama hırsla tutunmak ister karaparçasına,
Bir kurtarıcıya müpteladır.
Doğduğu topraktandır,
Meşrebi belli o'l iki cihan
İntifa! İntifa
Başka birsey değil bu intifa!
Ruh intifa,
Yürek intifa.