Girift Düşünceler Şiiri - Tunahan Hapak

Koysam başımı taştan yastığıma,
Dinlesem beynimde ki cenkhaneyi.
Geçirsem fikirlerimi tığıma,
Örsem ve çözsem bütün hengameyi.

Uyku; sanki kaf dağında bir inci,
Döndükçe batan çivili yatakta.
Baş ucumda sanki hırçın demirci,
Demirlere terbiye anlatmakta.

İnce ip üstünde sallanır durur,
Aklımda bir imkansız muhasebe.
Bozuk dünya saatini kim kurar?
Kanunsuz oyunda kim bu has ebe?

Bilinmezlik içinde bilinmezlik.
Bilmemek,bilebilmeyi bilmemek.
İlim haddi çığlığa sessizlik,
Ve sebepsiz,bilineni yitirmek.

Saat üç,uzandı el baş ucuma,
Söndürmek için hayal kandilimi.
İki parmağıyla dokundu muma.
Göründü gözün karanlık dilimi.