Girdapta Bir Ben Şiiri - Alev Yavuz

Maziye döndüm çağırdığı köşeden;
bir loş ışık
bir damla gözyaşı
bir de derin sessizlik.
Ayrılmadı aklım hiç
resmin bu karesinden.
Tan yeri ağarmamıştı,
sis basmıştı doğa ananın sinesini
ellerim ellerinde
üşüyen kalbim şaşkın
gidiyorum dedin aniden.
Gitme diyemedim
gücüm yetmezdi kaderi değiştirmeye.
Nereye diyemedim
gurbeti ben seçmedim.
Bir loş ışık
hep mazideki ana çağırır beni habersiz
bir damla gözyaşı
arkadaşlık eder hüznüme
bir derin sessizliğe gömülür ruhum.
Yarın
bir sonraki gün
bir gün daha
bir daha
hep tekrarlanacak böyle...
Çünkü ben seni kalbimden asla atmadım