kalbimin yitiğinde kışları yanar iken
mumları el yakmayan kahinlerce arandım
nice mecnunlar gibi aşkı ezberlemedim
nazdan gayrı bilmeyen aşıklarca kınandım
baharı aksatmayan kırdaki çiçek gibi
ellerini tutmanın mevsimine uyandım
o masmavi bakışlar öyle bir soruydu ki
vereceğim cevabı tam elli yıl aradım
bunca ömür geçti de hakikate geçmeden
söylediği şarkının masalına inandım
kirliydi üstüm başım, gözyaşlarım kirliydi
bir güzeli öpmenin pınarında yıkandım
umursamaz yılları, insan kendini söyler
dünya kadar sahici, ölüm kadar yalandım.
Kayıt Tarihi : 17.5.2009 16:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!