Girdap Şiiri - Orhan Kutlu

Seni koparıp atmak yaşantımdan
Ne zor şeymiş meğer.
Unutmak mümkün değil varlığını,
Öptüğüm dudaklarını,
Okşadığım saçlarını,
Hele gözlerini unutmak mümkün değil.

Ne çok sevmişim seni,
Nasıl bağlanmışım bu kadar.
Öyle seviler,
Öyle umutlar ektin ki gönlüme,
Hep ayrılık,
Hep hasret,
Hep gözyaşı biçtim hasat zamanında.
Mümkün değil bu acıyı unutmam.

Bir ruh nasıl bir bedende yaşıyorsa,
Ben ruhumla sende yaşıyorum.
Bazen nefret duymak geliyor sana içimden,
En ağır suçlamalara mahkum ediyorum seni.
Sonra bir bakıyorum
Her yerim prangalı, şaşırıyorum.
Mümkün değil bu esareti unutmam.