Yok oluşlar kovalıyor ruhumu geceleri
Kayboluşun yolları bile sana çıkıyor
Günahlar kurutuyor dilimde heceleri
Bir şeytan gönlümdeki diyarını yıkıyor
Kendi dilim dudağım utanıyor sözümden
Yaşarken üzerime topraklar atılıyor
Siliniyor gittikçe siluetin gözümden
Bedenim pazarda bir köleye satılıyor
Bu sancılı titreme, bu karanlık, bu kasvet
Ve senden uzak olmak ebedi bir hüzündür
Yıllarca sürünmüşüm kapındayım nihayet
Ki benim saadetim ancak senin yüzündür
Üşüyorum!
Yüreğim palandökenin karlı dağları
Yüzün Kâbe’nin gül kokan duvarları...
Kayıt Tarihi : 19.3.2022 07:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!