Girdap Şiiri - Zikrettin Karaca

Yüklendi üstüme dünyanın yükü
Çok ağır, altından kalkamıyorum
İçim kan ağlıyor gözde var korku
Ağlasam göz yaşı dökemiyorum

Nefsime yenildi yazık şu gönlüm
Boş hevesle geçti kısacık ömrüm
Mihnetim şahsıma, feleğe tavrım
Çağlasam su gibi akamıyorum

Utanırım müşkül olan halimden
Yere düşsem kimse tutmaz elimden
Kaderin ipliği, bağlı belimden
Düğledim kendimi açamıyorum

Zamanı an sayıp, tükettim ömrü
Ne bir serçe oldum, ne oldum kumru
Kim çizdi yolumu, kim verdi emri
Düştüğüm girdaptan, çıkamıyorum

Kaldım köşelerde kaldım arada
Huzur kime benzer kim var kurada
Hep aynı yerdeyim aynı sırada
Bağlandım gurbete kopamıyorum.

Zikrettin Karaca
_______________________________

Dost Kalemlerden
________________________________

Ok bir kere çıktımı yaydan
Asilliği unutup çıkarsın soydan
Kendine güvenirsen işte meydan
Dünü unutup bu güne bakamıyorum... orkide64

özledim seninle olan yılları
maziden bu güne gelen yolları
birlikte tutuşup saran elleri
külle turab oldu öpemiyorum

yüzümü yalardı ılık nefesin
yatağım olurdu gögüs kafesin
içinde bitmeyen bana hevesin
alnımda öpücük bulamıyorum

kim bilir nerdesin kucağın bomboş
odanda ışıksız havasız ve loş
o kuytu yerde sana olsaydım eş
bu hayatta sensiz yaşamıyorum....ZAMAN YELİ

Zaman erken dedim,eğlendim,durdum,
Ömür sonsuz sanıp,bin hayal kurdum,
Şimdi gurbet oldu ebedi yurdum,
Düşüp yola sılaya varamıyorum. Alacakaranlık Ezgileri

Hayat denilen ne meşakkatli bir yolumuş
Sanki cümlen alemin derdi benden sorulmuş
Kör talih benden önce varıp köşeye kurulmuş
ne yapsam ne etsem nere gitsem yok kurtuluş...Perihan Pehlivan.İst