Girdap Şiiri - Müştehir Karakaya

sen artık git
kelebeğim değilsin
bir azar işitmeden yanlışından ötürü
berrak bir suyun durduğu yerde
vaki değil
bulanıklaşması kendiliğinden

sen şimdi git
mataramdaki suyu boşalttım
ikimize yetmez, bu çöl kanunu
nehir bile tersine aksa
gönlümdeki o vaha kokusunu
bana geri getirmez
kanırtıp dururken ar damarını

artık halleşme mevsiminde değiliz
geri kalan bir hicapsa beklediğin
ortaya serdiğim sofradan yemeseydin
sonra nankörlük edip
vazgeçtiğin bu uğrak
başkasıyla oynaşırken
nefes nefese kalan atını
soluklansın diye saldığın meydan değildir

sen şimdi uyut yüreğini
hevesli bir yelle sabaha kadar
gün doğarken göreceğin son umut
korkarım belinde zincirli kalır

mart 2009