Yürüdük...
Varlığıma gıpta ederken başkaları,
Yalnızlığım ve ben yürüdük...
Koyverdik ulu orta acıları...
Sonra ansızın bir ses!
Sorgusuzca yağdı yağmur...
Yanağımdan akarken bir damla,
Takılı verdi sualsizce bir çukura...
Güldük...
Çocuklar gibiydik her şeye inat...
İçimdeki sevinç ve ben...
Üzerim sırılsıklam,
Yüzümde hâlâ sana dair bir anlam...
Düşündük...
Saçlarıma yansıyan aklar tebessümün olamazdı,
Düşünen bir adam fevri düşüncelere kapılamazdı...
Sustu...
İçimde hissedilen o yürek sustu...
Anladık...
Ayak bileğimize kadar yağsada yağmur,
Karşıya geçecek bir taş her zaman bulunur...
O dakka o an...
İçimdeki sen ve ben...
Son kez bakıştık...
Ve işte o an...
Anladık ki ayrıldık...
Kayıt Tarihi : 29.7.2010 00:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!