1548, nola, italya - 17 Şubat 1600, roma.
Yarılır dalgalı boşluğun suları,
kasvetli yeryüzünün başlangıcında.
Bırakır yerini ve uçar gök cisimlerine
doğru dilerim, güneş. Ve sen, gezinen
yıldızlar seyreder beni kat kat gökyüzünde
ilerlerken. Yolu açan sen. Kıpırdamaların
açar önümü, atıldığım boşlukta uykunun kapılarını,
hasis zamanın çoktandır saklı tuttuğu; yoğun
gölgeden kaçmama izin veren. Ne tutar seni,
acılı ruh, gerçeğin doğumuna ivmeden, değersiz
bir çağa devretsen de. Yeryüzüne dalan gölgelerin
akışı; sen, olimposum, açık gökyüzünde parlar
dorukların.
Çeviren: Gökhan OFLAZOĞLU.
Giordano Bruno NolanKayıt Tarihi : 29.11.2005 04:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!