Giidiyorum Ahir Zaman içinde.

Gül söktü yüreğini rüzgara verdi,
Rüzgar uğultular içinde inim inimlendi,
Kaktüs çöl içinde dikenlere büründü,
Volkan önünde boynunu büküp diz çöktü,
Sincabın yüreği gümbür gümbürdü,
Yas tutan yüzüm, gözüm, sözüm hecelendi.

Hazan rüzgarına kapılmıştı bir serçe,
Dolunayın turuncu akşamında bir yerlerde,
Toprak kokan yosunlu gül bahçelerinde
Ağıldaki gübrenin kokusu sinerdi içime,
Korkulu gecelerinden biriydi yine hazanın
Ürperti veren taş oyuklarda içime kıvrılmış
Sabah güneşiydi sanki kanımı güdümleyen,
Canıma can katıp kovuktan uyandıran.

Nice zaman geçmişti karanlıklar üzerinden,
Ruhumu aydınlatan güz güneşiydi yine
Ayrılıklar akşamının solduğu o gecelerde
Bir ben yoktum nice gülücükler içinde,
Sultanbaba köyünde damın dibinde
Yüreğim bir tayın güzelliğinde büyülenmişti
Baharda büyüyen menevişin gözlerinde
Hayalini kurmuştum büyüyen çocukluğumun.

Artık hoyratça geçen yılların derinliğinde,
Bilincimin süzgecinde hep ayıklarım kendimi
Doyumsuz tayın büyüsünde salınır giderim
Menevişin gözlerinde çocukluğumu izlerim.
Artık dört duvar bir mekandır içinde bulunduğum,
Dünya ahi devrandır dörtbiryana savrulduğum.
Her zerremde bir büyüdür içimde gizlediğim,
Artık anlayan varsa, durmasın benimle gelsin,
Dört duvar sarmalından kurtulup, büyülü mekanlara,
Artık paylaştığım güzelliklerimle gidiyorum,
Ahir zaman içinde,
Sonsuz zaman tünelinde,
Gidiyorum, gidebildiğimce,
Gidiyorum, gidebildiğimce...