Gidonu bozuk dünya Şiiri - Can Fırat

Gidonu bozuk dünya

bu mendebur zaman içinde
gözleri sönmüş bir orman
gövdesinde uğultulu cehennem
diş gıcırdayan gidonu bozuk dünya
içinde çehre züğürdü mahlukat
öfkeyle mahmul

insanlardan çoğunun
dünya penceresi kapalı halde
buna rağmen
dünyanın tadını çıkardığını sanıyor
tek tük insan biliyor acının uzandığını
ve dünyanın ucu uzun bir yer olduğunu

ah bir bilseler
ceylanlar öldüğünde
her şeyin dahada uzandığını
ağrının uzandığını
acının uzandığını
öfkenin uzandığını
isyanın uzandığını
bilselerdi belki
onarırdı dünyanın ruhu
ve kısalırdı her şey

uzun bir ağrının omuzlarında
ağaçları gür
dal budak salmış
uyku sarhoşu bir orman
gözünde mahmur bir bakış
örs -çekiç arasında
dövülen zaman
göğün kırığından
yanık kemik kokusu
bacakları kopuk
ateş böcekleri dökülüyor
güneşin üstüne

ağzı açık aydan
holigan sesleri
aşk candan bezgin kaçımsar
hadi gelsin artık
güneşin inkılapçı
genç ışıkları
yığılsın gidonu bozuk
bu dünyanın üstüne
yeniden yağmur yağsın
soğusun yangını ormanların
yeniden güneş doğsun
yeniden aşk ışıldasın
orman yeniden uğultusuyla
sevsin ceylanlarını

üzmeyin o ölü kadınları
artık gidin
yandığını hissetmeyen
o ormanı de
o yılgın gözlerinizi de
alın ve gidin

gidin
görmeyen arşıala varken
siz mi göreceksiniz
Can Fırat