Bir kış günüydü, uzağa doğru yürüyorum,
Karlı yollar beni, dinlemeye koyuldu.
Sanki artımdan kapılar yavaş yavaş kapanıyordu,
Son kez bakıyordum o toprağa...
Bileydim nereye doğru sürüklenip gidiyordum,
Bilmiyorum kimler, kimler artımdan bakıyordu.
Sanki yüreğimde o yerde, bir şeyler kalmıştı.
Giderken sanki can kalmıyordu gerçekten yanıyordu.
Neyim varsa neyim yoksa hepsi artımda kaldı,
Hatıralar maziye daldı, sevgiler sözde kaldı...
Bilenler bizleri unutmuş, gerçekler hep susmuş,
Yıllar nicelerini alıp götürmüş, geride kalanlar körmüş...
Geriye dönüp bir baktığımda çoktan yıllarım beni bitirmiş,
Geriye dönmek istedim ömür kabul etmedi, şimdi saçım ağarmış
Gülen yüreğim ağlarmış, dostlar bir selamla sorarmış.
Her kez bir şeyin beşinde koşar, bende ömrümün sonuna...
Kayıt Tarihi : 26.10.2014 21:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayhan Akgül](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/26/gidiyorum-uzaklara-5.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)