En derininden kanıyor bahçemde solmak üzere kırmızı güller
Beyaz beyaz kokluyorum siyah dikenler batacak
Son sarhoşluğum sana
Son koklayış
Son öpüş yavaş yavaş sona varmak
Yalnızca izliyorum bende bitişini tükenişini
Çözüyorum kelepçeleri sızlıyor kollarım
Narındayım aşkın
Akşama kurarım bir rakı sofrası bir dilim beyaz peynir tadında sen
Tükeniyorsun ben de
Tüketiyorum seni
Arkanda gözü yaşlarla dolu bir kadın bırakmadın
Dönme dolaşma düşme bana
Ağlamamı bekleme ağlamıyorum
Yağmurlar düşecek rakıma, kurduğum çilingir soframa
Utanmasam anadan doğma soyunurum
Dipdiri bir kadın bulanık yağmurlar ardından tekrar tekrar dirilecek
Sana öldüm ben!
Git yabancı resimler çiz gözlerine
Git bambaşka kadınlar çiz şiirlerine
Yatağını yorganını al git alt yapısı çökmüş viran şehirlere
Beni benden alıp gittin
Beni benden ettin sen giderken bende solmak üzere kırmızı güller
Aşkıma sahip çıkamadım
Sana kol kanat geremedim
Biliyorum belki de ben yeterince seni senden etmeyi beceremedim
Açtım kapıyı ellerim titreyerek
Açtım kapatmadım kalman için araladım sonuna kadar
Gittin yenildik kaybeden aşk
Uzun uzun sevmek büyük fedakarlıklar demek
Yoktu ki sende, eksik çözülsün ayakların çözüyorum seni sana
Deliriyordum yokluğunda
Bir o yana bir bu yana şimşekler çakıyordu fevrim dönüp dolaşıp
Bağlıyordun kollarımı
Hangi kapıyı açacaktım
Hangi meyhanenin kapısından içeri dalacaktım
Hangi yırtık yosmanın eteklerine asılacaktım
Hangi ışığı sönmemiş evin köşe başında pusuya yatacaktım
Engelli bir aşk vardı aramızda
Çözülemedik
İki özneye vurduk bütün şiirleri
Benlerle başlarken senlerle son bulmayan
Ağır bir hava çalıyordu uzaklardan son görüşüm son kabul günüm
Çağırmasam belki yine gelmeyecektin
Ayların hatırına
Başının gözünün sadakasına geldi gördü
Bu günah değil miydi?
Bu bana oynanan oyun hangi aşkın kesilmiş en ağır infazıydı
Şimdi suçlu ben oldum
Olay mahallinde kalan ben, bütün suç delilleri ortadan kayboldu
Suç ikimiz zanlı aslında sen
Suçlu ben bir başıma kalmışlığımda anladım
Depremler kopuyor içimde fırtına öncesi sessizlik
Bozacak beni!
Bozacak bu bendeki yarım yamalak sevda iyimser yanımı
Savuracak rüzgar
Dökecek maviye süpürecek taşlar topraklar arasına
Kimse görmeyecek
Kimseler bilmeyecek aşkın a'rafında küçüldükçe küçüldük
Ne sen Mecnun ne de ben Leyla
Asılıyorum şiirlere
Saldırıyorum şarkılara süzülüyorsun içeri şarkılarıma şiirlerime
Gittin değil mi biliyorum gittin
Ne desem nafile dönmezsin kahretsin iyi bilirim
Seni sana şikayet ediyorum
Senden davacıyım gönlünden beni bırak beni bana azad et
Yasadışıyım
Müebbetim gözlerinden vurgun yemiş ben bir deli divaneyim
Seni terk ediyorum...! ! !
(17.12.2012)
Dilek MertKayıt Tarihi : 1.1.2013 08:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dilek Mert](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/01/01/gidiyorum-seni-terk-ediyorum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!