Gidiyorum Özlediğim Yalnızlığıma...

Gidiyorum özlediğim yalnızlığıma….
Düşen bir yaprak gibi sonbaharıma…
İşlemediğim günahların sevabına…
Gidiyorum rüzgarım kattı beni önüne…
Bir kez daha bakamam gözlerine…
Bilirim susmasam da konuşamam
Giderken yüreğinden toprağıma…
Beni götüren rüzgarımı özleme…

Gidişim üşütüyor korkularını biliyorum
Buz kesiyor hayatın yaşanmıyor
Sabah olsa bile güneşin doğmuyor
Zamanın inceliyor ama kopmuyor
Soğukluğum yakıyor da içini ısıtmıyor
Rüzgarım yoğuruyor acılarını toprakla
Gözyaşların donuyor yüreğinde
Gidiyorum özlemin son nefesini vermiyor…
Gidiyorum kendimden bırakabildiklerimle…
İzlerim unutulmayacağını biliyor…
Derdim…
Kendimden nefretim bitene kadar beklersen
Sana yine güller dererim
Avuturum seni bu şehrin sokaklarında
Yüzüne sıcacık yağmurlar yağdırırım
Meltemlerle dokunurum saçlarına
Ama şimdi
Ölüm gibi sessizliği bekliyorum
Ve her gece uyutuyorum kendimi
Seni düşünmemek için…
Her yerden gidiyorum
Kendimden gidemediğim her yer gurbet geliyor

Semih Suat Yücelen