Kendi kaderimi kendi sırtıma,
Yükledim de gidiyorum menzile.
Gönül otağımda koptu fırtına;
Akladım da gidiyorum menzile.
Hayal alemimi, bildiklerimi,
Arayı arayı bulduklarımı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta