Gidiyorum Kendimden Şiiri - Emin Zeybek

GİDİYORUM KENDİMDEN

Yüzünde masum bakış, yüreğinde saf hüzün
Gözlerine baktıkça eriyip bitiyorum.
Ne olur bana kızma, sitem dolmasın sözün
……….Şimdi esir kalbimi, sana hapsediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Ne güzel başlamıştı seninle hayalimiz
Birbirine ne kadar yakışmıştı halimiz
Ayrılık acısıyla ne olur ahvalimiz
……….Öbür cihanda seni yârim addediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Hüzün ikinci adım, sevda senin adaşın
Kıyamam bir damlacık akarsa gözden yaşın
Kirpiğinin ucunda ben olayım yoldaşın
……….Seni üzmemek için dualar ediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Sanma bu imtihanda yalnızca aşk sorulur
Sanma ki arzum biter, sevdam nihayet bulur
Seninle çağlayan kalp, söyle nasıl durulur?
……….Bir yanlış bin doğruyu tümden siler diyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Seninle hayal kurmak, seni sevmek bir ödül
İmkânsız bir vuslatın hazzını gördü gönül
Sen bir peri kızıydın, henüz goncada bir gül
……….Ben çaresiz bir bülbül, çok zor sabrediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Vuslata uzak kalmış bütün büyük sevdalar
Bakma sen gittiğime, son değildir vedalar
Bu mecburi ayrılık gönüllerimizi dağlar
……….Girdiğim bu savaşı artık kaybediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Mecnun aynı kaderde çöllere düşmedi mi?
Aslı’ya varmak için Kerem sözleşmedi mi?
Ferhat sevdası için dağları deşmedi mi?
……….Ben böyle yapamadım, kendim kahrediyorum
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

Ne söylesen haklısın, bendedir bütün hata
Kıramadım gururu, baş eğdim bir inada
Her şeyi göze alıp eremedik murada
…….…Vuslata inancımı şimdilik yitiyorum.
……….Aslında senden değil kendimden gidiyorum.

EMİN ZEYBEK
21 Ocak 2010 Bursa