Gidiyorum İstanbul Şiiri - Ömer Kara 2

İşte yine sana sesleniyorum
Gidiyorum iki gözüm İstanbul
Gam dolup kederle yaslanıyorum
Sensin benim canım, özüm İstanbul

Önce gecelerin girdaba düştü
Sonra adem mirasını bölüştü
Gerçek yalan oldu sırra dönüştü
Bu durum bağrımda sızım İstanbul

Sen kal! ben başımı alır giderim
Senden ayrılmaktır benim kederim
Elden gelen neki? Böyle kaderim
Bu benim alnımda yazım İstanbul

Ne olur ağlama! Sil gözyaşını
Unutamam toprağını taşını
Yıkıl! Dökül! Ama dik tut başını
Sanadır bu edâm, nazım İstanbul

Yürüdün gönlüme şöhret-şan oldun
Afakıma düşen parlak tan oldun
Virane ruhuma girdin can oldun
Sen idin baharım, yazım İstanbul

Geleceğim sana; bir sabah erken
Ezanlar fezaya hicret ederken
Essalatü_hayrün minennevf derken
Seymani der budur sözüm İstanbul

1 Temmuz 2005-İstanbul

Kul Seymani