Kızgınım;
Kızgınım hemde içerisinde dağları besleyen toprak gibi;
Kızgınım çünkü ormanlar ihanet içinde,
Kızgınım bir yanardağın patlaması gibi;
Bir ateşin teni yaktığı gibi kızgınım
İçim yanıyor;
Oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi,
Yanıyor; toprak gibi olmam gerektiği
Oyunu bitirmem gerektiği gibi,
Uzayan bir düşe perde vurmak gibi
Kahroluyorum;
Her kararsızlığa,
Her uysallığa kızıyorum,
Ümitsiz bakışlara,
Ve korkaklığına kahralıyorum...
Gidiyorum;
Fazla konuşmadan,
Hesap sormadan,
Aza çoğa bakmadan,
Ucundan sıyrılıp gidiyorum
ANLA işte kızgın olduğumdan içim yandı,
İçim yandığından kahroldum,
Kahrolduğumdan gidiyorum...
Ama bil ki hala deliler gibi...
Muhammet Fatih ONAT
Muhammet Fatih OnatKayıt Tarihi : 9.6.2011 14:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!