Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
D
Ö
R
T
D
Ö
R
T
L
Ü
K
TEBRİKLER CAN OZANIM.
SELAM VE DUA İLE.
Yolunuz açık olsun usta, yüreğinize sağlık. Saygılar
M
Ü
K
E
M
M
E
L
TEBRİKLER AĞAM.
SELAM VE DUA İLE.
öLüM BaNa VıZ GeLiR
Allah verdi alacak emanettir tenimde
Bir gün süzülüp çıkar yakamda ve yenimde
Teslim edilecektir bir can var bedenimde
Ruhumu kabzetmeye Azrail yalnız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
Korkunun hiç faydası oluyor mu ecele
Oluyorsa korkuyla gündüzle ve gecele
Eğer fırsat bulursan şahâdeti hecele
Azrail’le beraber sürat gelir hız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
Topladığım benimle omuzlarımda gider
Ne ektiysem biçerim elimde türlü bider
Hasenât ekmemişsem olmuşum külli heder
Ahirette yanıma harami hırsız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
Korkudan korkuyorlar anlamıyorum niçin
Şu dünyada geçici göçebe hayat için
Acep farkı var mıdır hepin veyahut hiçin
Düşünebilirseniz yüreklerden cız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
Son nefeste fayda yok boşunadır nedamet
O anda senin için kopar kızıl kıyamet
Biriktirdiğin servet çektiğin onca zahmet
İş işten geçti artık ne oğlan ne kız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
İlahi ikazlardan alamamışsan hisse
Pise müptelâ olup burun bükmüşsen mise
Günahların ganiyken eğer hayrın yok ise
Ahirette işin zor iğne çuvaldız gelir
Allah’a iman ettim ölüm bana vız gelir
Fikret Oğuztürk
hak yolu....
bir gün mutlaka gideceğiz....
keşke son anda değil de
bu yalan dünyaya aldanmadan,son nefesimizi vermeden hak yolundan gitmeyi öğrenebilsek....
hayat boyu yürüdüğümüz şüphesiz en doğru yol olmaz mı?
Allah hepimize bu yoldan yürümeyi ve alnımız ak son nefesiizi vermeyi nasip etsin...
Dostun güzeli
Sevgili ustadım Allah sizden razı olsun yine muhteşem bir eser Rabbimiz Hakka doğru giden yolunu ve o nur yüreğinini her iki cihandada aziz ve bahtiyar eylesin bu güzel eserini haz alarak okudum kalemine duyarlı yüreğine sağlık tam puan A liste yürekten kutlarım Dua ve dileklerimizin kabulunu Yüce Rabbimizden niyaz eder enderin kalbi
sevgi ve saygılarımı sunarım Allaha emanet olun selam ve duam ile
Berat kandiliniz mübarek olsun
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta