Gidiyorum Çocuklar Şiiri - Gürsoy Solmaz

-
Bilirsiniz 400 km. dir
Erzurum yolu
Özleyeceğim yalan yok
Gözüm dolu, içim dolu,
Ne garipki benimle bir gelen yok...
Ara bir sesinizi duymak isterdim...
Gerçekten size doymak isterdim...
Ama gel görki mevsim hazan,
Göç vaktidir çocuklar...
Bende göçüyorum...
Lakin sanmayın sizden geçiyorum....

Unutmak mümkün mü?
Özlem, Seyyit, Banu, Ebubekir
Ali, Tülay, Rezan ve sair..
Bekir, Çimengül, Cengiz, Senayi
Fadime, Olcay, Hamdi,
İsmail, Önder, Gülendam
Mehmet,Lütfi, Servet, Elif...
Nasıldır şimdi o güzelim sınıf...
Erdal, Ceylan, Faruk,Neşe, Baba Talat
O kadar ki..
Hatıralarım sanki
Haraç-mezat...
Parça parça, liyme liyme...
Şimdiden çullanmış iliğime
Dağınık ve perişanım...
İnanın sizinle her anım...

Kime ne diyeceğimi bilmiyorum.
Ve gittiğime gülmüyorum.
Gidiyorum. Allah’a ısmarladık.
Çocuklar gidiyorum.
Sizi emanet ediyorum; Ol Gani Süphan’a
Taş değil sevginizle dolu çeğilim...
Sizi asla unutmuş değilim.
Çocuklar, her zaman yeisi bırakın
Hoşça kalın ve kendinize iyi bakın....