Gidiyorum buralardan Şiiri - Ezgi Güler

Şimdi gözlerime iyi bak çünkü bir daha göremeyebilirsin.
Gidiyorum buralardan,
Bıktım anılardan,
Bezdiriyor hayattan.
Sözlerin diken gibi çok yakıyor canımı,
Tenin bir daha dokunmak istemiyor gibi değiyor tenime.
Ve bakışların yüzyıllardır nefret kusuyor sanki bana.
Üzüyorsun beni, yapma.
Çünkü ben biraz daha üzülürsem yokolurum,
Seni sevdiğim kadarım.

Sen ne biçim bir insansın?
Bir insan nasıl birini böylesine üzer, anlamıyorum.
Hiç mi sevmedin ki şimdi bu kadar kin dolusun?
Sen de biliyodun benim kadar hiçkimse seni sevmez, sevemez.
Ama bak sana sözüm olsun bir gün beklemediğin bir anda çıkıp gelecem yanına.
Bilirsin, ben sözümü tutarım, en çok da sana verdiklerimi . . .

Bekle beni olduğun yerde.
Ama geleceğimi bilme işte.
Bağışla beni sahibime,
Bırak yakamı,
Unut tüm bildiklerini,
Ve bir daha asla düşme peşime, çünkü ben de kayboldum . . .

Sende kayboldum ben.
Seni anlamaya çalışırken tutarsızlığında kayboldum.
Bulmaya çalışma, sakın.
Ben çıkıp gelecem sana.

Gidiyorum buralardan.
Hiçkimseye de sormadan,
Çünkü herkesim halimi sormayan.
Beklemeden zamanı şuanda gidiyorum.
Bir daha dönmemecesine.
Bir daha kimseyi sevmemecesine.

Gidiyorum buralardan,
Bırakıp tüm varlığımı,
Aklımı bırakıp gidiyorum.
Gelirsen aklıma bilme diye sana geldiğimi.

Gidiyorum buralardan,
Kederden uzağa,
Eski olan tüm şeylerimden uzağa,
Belki yeni bir hayata,
Belki de eskiden olduğu gibi,
Huzura, müziğe giderim.
Kulaklığımı takıp da,
Dış dünyayı umursamadan sana geliyorum.
Belki de bilmediğim bir yere giderim,
Bilemiyorum.
Bildiğim tek şey,
Gidiyorum buralardan...