Gidiyorum artık rüyalarım eskidi

gidiyorum artık rüyalarım eskidi
her baharda çiçekler aynı
ama kokusu değişti
Suya el değdi nehirler çok bulandı
yaban aptallaştı artık bizden kaçmıyor
korkusu değişti

gidiyorum rüyalarım eskidi
çocuklar sesli koşmuyor artık
Bu şehirde
oyunu değişti
çocuklar artık çocuk değil
çok biliyor her şeyi
gülüşü değişti

başka şeyleri seviyor şehirli
yalanı talanı yüzüne gülüp çalanı
iki yüzlüleri seviyor insan
sesiz kalıp yalakalık yapan çok revaçta
bu aralar
insanın rengi değişti

eski şehirler ilim irfan ekmek kapısı
şimdilerde yalan talan
rant kapısı oldu bütün kapılar
kimyası değişti sokakların
apartmanlar yalnızlaştı
şehirler çok değişti

gidiyorum
Şimdi yüreğim boş
oysa ne kadar çok ağlamıştım köyden ilk ayrılınca
ve ne kadar sevmiştim şehri ilk görünce
arabalara yollara denize
nasıl bakmıştım saatlerce
bu şehirde artık kalamam biliyorum
çünkü artık rüyalarım eskidi