Gidiyorum Anne (Seyyah) Şiiri - Ayhan Doğan

Yaş otuz
Mum alevinde eridim hergece
Sanırım yolun sonu yaklaşıyor
Dünyadan bir tat alamadım anne
Gidiyorum anne...
İnsanların yüreklerinde ihanet var
Kin ve nefret kusuyorlar dört bir yana
Çocukluğumu yaşayamadım ama
Bir yetimin gözlerinde alev alev yandım
Karıncanın sırtında mubarek bir kırıntı
Sılada vatan hasreti ile yanan
Bir işçinin nasırlı elleri oldum
Bütün kırlangıçların gözyaşları ben oldum
Bu köhne dünyada aslanlara peş-keş
Her pazarda tezgahlarda satılan
Yüreği umut kırıntıları ile bezenmiş evladın
Faydasız çamur gibi akıyor anne
Hergece masum bir çocuğun gözyaşındayım
Yalnızım... suskunum... çaresizim...

Gidiyorum anne...
Deryalarda umudu çökertilmiş gençliğimin gülüşlerini arıyorum
Neden diye sorma anne
Bir sevda uğruna kahrettim kendimi
Bazen bir çocuğun gülümsemesine muhtaç kaldım
Bazende bir zambak ıssızlığı kadar yalnız
Her gün doğumundan sonra bir seyyah
Karlar altında kalan kardelen oldum
Yüreği avuçlarında semavi düşlere göz süzüp
Her gece gözyaşlarını yakamozlara pul pul döken
Umutlara diz çöken oldum
Oysa,
Her gece kimsesizlik düştü payıma anne
Kırgınım sana ey güzel hayat
Olsaydı,
Feryadımı ne mecnun anlardı nede kerem
Bir tek sen beni anlardın ey sevgili
Yoksun,
Yoksun işte... Sende yoksun artık
Yüreğimi ıssız bir dağın yamacına fırlatıp gittin
Her gece mevsimzsiz fırtınalar estirdin bedenime
Her içli şarkıda her şiirin mısrasında
Vurulan, yıkılan, kahrolan ben oldum
Ben aşkı sevdayı beceremiyorum anne
Her mevsim kar düştü avuçlarıma
Yalnızım... suskunum... çaresizim...

Gidiyorum anne...
Oysa Hala Düşlüyorum
Siyah meltemin gerçekliliği
Ne zaman aydınlığa kavuşacak
Ne zaman anne? ne zaman?
Hiç baharım olmadı hep sonbaharları yaşadım
Gazel yaprakları gibi savruldum
Dört bir yana, kim ezerse ezsin diye
Tutup kolumdan kimse kaldırmadı beni
Düştüğüm yerde kıvranıp durdum
İnsanlar bana mutlu olma şansı vermedi anne
Nerede bir çocuk ağladı bende ağladım
Nerede yavrusunu yitirmiş bir ceylan gördüm
Diyar diyar gezdim yasını tuttum
Bir karınca kalbi kadar olan yüreğimi incittiler
Gelen vurdu giden vurdu ama
Masum bir çocuğun gözyaşında ölmenin
Ne demek olduğunu bilemedim anne
Kahretsin...
Yalnızım... suskunum... çaresizim...

Gidiyorum anne...
Evimizin duvarına asılan mutluluk çerçevesinde olamadım
Say ki bu oğlun yok artık
Say ki hiç doğurmadın beni
Ama bir tek şeyi öğrendim anne
Bütün insanlardan uzak
Yeryüzündeki her varlığa gölge kadar yakın olmak
Ne olur tut ellerimden üşüyorum
Son kez sarıl bana anne
Sarıl ki ayaklarına kapanayım
Ben ki bir seyyah, takatım kalmadı artık anne
Yorgunum... bitkinim... çaresizim...

Gidiyorum anne...
Sevginin, saygının, insanlığın, kardeşliğin
Barışın, mutluluğun olduğu diyarlara
ihanetin ve savaşların olmadığı yerlere
Karıncaların ezilmediği yerlere gidiyorum anne
Bir ceylanın gözlerindeki yası tutmaya gidiyorum
Bir kırlangıcın gözyaşı akıtmasını engellemeye gidiyorum
Kucağında yavrusunun cesedini taşıyan
Annenin feryadına gidiyorum
Erişilmesi imkansız dağ başında karlar altında kalan
Kardelen ölülerini öpmeye gidiyorum
Issız dağ başında zambakların yalnızlığına
Yarenlik etmeye gidiyorum anne
İnsanlığa kucak açan papatya bahçelerine gidiyorum
Buram buram lale, sümbül, yasemin kokan dostluklara gidiyorum
Yeni bir dünya için, barış için, kardeşlik için gidiyorum
Yalnızım... suskunum... ve umutluyum
İşte gidiyorum anne.

İşte gidiyorum anne...
Masum bir çocuğun gözyaşında ölmeyi beceremezsem eğer
N'olur! n'olur!
N'olur affetme beni ANNE...

(16.03.2010)