Avuçlarımdaki sızıyı yüreğine sarardın anne,
Soyut masallarda avuturken bi çare ruhumu,
ölümün suretini çiziyorum suya, bir İntihar mevsimde
Yurtsuz acıları emzirirken koynunda annem,
... gidiyorum,vakitsiz bir elveda ile,
Göz yaşlarına bakmadan,
ABDİL IŞIK MUŞ
16.12.2011
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
belki de kırılmanın son haddindeydi yürekten geçen fay hatları... ve orda bırakılmış bir imzaydı şiir yaşama.... kutlarım abdil bey.. teşekkürler, saygılar size..
Yaşamda iz bırakmıyor anlar bazen,ama bireyde izi ağır oluyor...Zor bir anın şiiriydi...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta