Gidiyorum Şiiri - Tekin Kale

Korkarım sensizlikten,
Ayrılığın sesinden.
Gökyüzünden.
Uzayın görünmez güzelliğinden.
Çıplak gözle izlenemeyen güzelliğinden.
Olmuyor.
Aklıma geliyorsun,
Karşıma çıkıyorsun;
Olmuyor.
Yıldızları izlerken gidiyorsun..
İnan unutmak sadece bir kavram oluyor..
Olmuyor.
Ne efsanelerden, ne gökyüzünden.
Ne de masallardan korkmam gerekmiyor.
Beni;
Sadece sensizlik korkutuyor.
Hayır hayır,
Melankoli veya başka bir şey değil bu..
Adının geçtiği masallarda, filmler de,
Kalbimi acıtan, acı çekmekten zevk alan mazoşisti andırıyor.
Sonra, gökten inen 4 kitabın oluşturduğu melekler aklıma geliyor.
Can alıyorsun, can acıtıyorsun.
Azrail beni öldürmen için seni yer yüzüne gönderiyor.
Nasıl oluyor da,
Birden meleklerin en yücesi Cebrail oluyorsun?
Merhamet ediyorsun, seviyorsun..
Gelmiyorsun..

Saçlarına dokunduğumu tasarlıyorum,
Huzur buluyorum, ters bir hareketin ile,
Ayaklarının altına mı alıyorsun?
Anlamıyorum..
Seviyorsun,
Seviyorsun,
Seviyorsun..
Hayır hayır, beni sevdiğini söylemiyorum..
Sadece hayal ediyorum.
Lütfen kırılma,
Sanırım özlüyorum.!
Kalbimi de kırıyorsun,

Ağlıyorum..
Evet evet ağlıyorum.
Bensiz de mutlu olduğunu olduğunu düşünüyorum..

Korkuyorum.
Güzelliğinin altında yatan acı duygularını hissettikçe;
Korkuyorum..
Benimde söylemek istediğim şeyleri söylüyorum.
Çünkü, gidiyordun, gelmiyordun.
Hayır ağlamıyorum..

Sensiz de mutlu olmayı deniyorum..
Üstelik korkmuyorum.
Bütün uzayın derinliklerinden sesleniyorum,
Haykırıyorum.
Beni duyuyor musun?
Çocukluğu bırakıyorum.
Gözlerine; iki çift maviye çalan gözlerine bakıyorum.
Görüyorum,
Mutlusun,
Mutlu oluyorsun.
Seviyorsun,
Gidiyorsun
Gelmiyorsun..

Ummadan, umursamadan, hayal etmeden,
Bütün ciddi duygularımla,
Ciddi ciddi söylüyorum..
Fısıldıyorum.

Mutlu musun?
Umarım mutlu olursun!
Bu sefer sen değil;
Ben gidiyorum..