Neyin içindeyim bilmem ki
tasavvur edemediğim hangi derin karanlığın!
Aç karnına düşürdüm böyle kendimi.
Şimdi iç çekemeyecek kadar kesik soluğum
her biri yasama gibi yedi tahtadan
göğsüme vuruyor ince bir sızı.
Azalıyorum biraz daha ve biraz
çekiyor içimden soluk hırsızı.
Çıkarıyor beni can evimden şu güneşin batışı gibi
karanlık bir göğe dönüyor tenim.
Artık her vuruşu kürek sesinin
toprakla sevişir gibi
bir ağrısı var!
Ve ben sessizce ve ağırdan işte böyle yol alıyorum.
Üşür duman yazıktır dağlarım da
getirir kara kaplı taşlarına
öyküsünü yedi göğün ötesinden!
Yedi nefes! Yedi kez! Yedi
ömrüm ve sonun da işte gidiyorum.
Ben Altan İlhan bir tan vakti gelip
zaman hırsızına boyun eğiyorum..
Kayıt Tarihi : 25.3.2014 23:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/25/gidiyorum-946.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!