Ömrümün son baharına,
açılan gönül penceremin,
sararmış perdelerini çekiyorum.
Hüzün rüzgarlarına kapılan,
hazan yaprağı gibi,
mechule sürüklenen düşlerimle gidiyorum.
Siyaha bürünen gecenin kollarında.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
