Gidiyorum Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

Gidiyorum
Tüm karalama yazılarımı
Kitaplarımı , şiirlerimi topladım
Bir seccadem , bir kilim ve yalnızlığımla
Erken gün ışığında çıkıyorum yola
Su başlarında nefesler aldım
Su kabarcıkları vardı dere yataklarında
Geride ne bıraktım fakat
Beni sürüklediğin yere yetişmeliyim
Beni nasıl aşık ettin kendine bilmiyorum
Senin güzelliğinle kendimde değilim
Seni sevmeyi bilmiyor muyum yoksa
Yollar bitmek bilmedi
Neler aldım alelacele bilmiyorum sırt çantamda
Bir şekilde kaybolmuş hissiyle yollarda
Ne yağmurlar vardı soğuk soğuk alnımda
Ne vesveseler geldi gitti yanıma
Vazgeçirmek için beni senden
Bir kalemde çiziyorum nahoş gelseler de kulağa
Başımın içinde dönüp duruyorlar
Ruhumda fırtınalar çıkarıyor
Seni tekrar gördüğümde yine çarpacak kalbim
Aşk cesaret isterdi sen bunu bana verdin
Rüyalardan uyanır gibi oldum sana geliyorum
Geleceğe yürüyorum sanki gece gündüz
Gölge gölge yaklaşıyor tereddütler endişelenmeli miyim
Gözlerine bakmak için tırmanıyor gibiyim dağ zirvelerine
Saklanmayacağım eğer görmek istemezsen beni
Seni beni birbirimize bağlayan sırlarımız kalsın
Uzun yollar kat ettim paylaşırız ümidiyle yeniden
Karşılaştığımız gece umutsuz caydı
Beden dilin neden uzak duruyor benden
Belki yeni bir hayat bekliyor olacaktı
Sonsuzluğa birlikte yürüyecektik
Aynı dili konuşuyor olsaydık eğer
Ne kadar da emindim benimle karşılaşmayı istediğine
Yapyalnız bıraktın gecenin yarısında
Beni teslim ettin gecenin karanlık yalnızlığına…

Mustafa kaya
15.10.2020 / çengelköy