Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Feryat...
İsyan!...
Kırılmışlık!...
Hayata küsmek!..
Güven ve sevgi duygularını yitirmek!..
Biraz da pişmanlıklar!..
sonucu kabullenme ve meydan okuma!..
Çaresizce bir gidiş...
*
Bilemeyiz bu şiir ne zaman yazıldı... Sayfaya kayıt tarihi yeni. Martın 4'ü. Sanırım o zaman bu derece havalar çok soğuk değildi ve insanı donduran, yolları kapatan kar yağmamıştı.
İnsanın ruhuna, gönlüne üşüten karlar yağdıktan sonra... Tabiat beyaza bürünse ne, bürünmese ne...
Önemli olan insanın içi. İçimiz donmuşsa, ruhumuz üşümüşse; dünyadan, alemden, senden ve hatta benden bana ne...
*
Profil resminizdeki bebekli bir anne hali o kadar sıcak ki...
O sevgi var ya, o sıcaklık var ya... O insan oma özelliği, anne olma özelliği, bağrına basıp kucaklama, nefesiyle, teniyle, canıyla sarıp sarmalama özelliği var ya... İşte gerçek insan orada, gerçek sevgi, gerçek bağlılık orada...
Kırgınlıklar geçer, hüzünler geçer (En çok yağan kar gibi olsun, havalar ısındıkça eriyip bitsin), öfkeler yatışır. Sevgi Allah vergisi, sabır allah vergisi...
Alah sevginizi ve sabrınızı eksiltmesin.
Guyguların ifadesi çok güzel de şu gözden kaçan, aceleyle atlanılan yazım hatalarına ne demeli, değerli Selma Hanım...
Yüreğinize, kaleminize sağlık.
Dostça ve sağlıcakla kalın efendim.
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Sevgiler karşılıklı olursa büyüyüp güzelleşir.Acı çekmenin,yükü tek başına taşımanın anlamı kalmaz.Güzel şiirinizi beğenerek okudum.Yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta