Gidiyorum Şiiri - Serkan Şen İstanbul

bütün hayal kırıklıklarımı topladım,
gidiyorum.
yanıldığım her gün,
kendimi yordum
hiçbiri
sade bir kahve kadar ayıltamadı beni.
tozlu bir patikada yolayrımındayız
şimdi ben terkediyorum hatıraları,
ödeşiyoruz,
gidiyorum.
ıslak ve yalnız kaldı ruhum,
yağmur altında ahşap bir bina kadar yorgunum,
terkedilmiş,
tarumar...
yüzyıllara yenilmeyip,
bilmem hangi belediyenin,
hurdadan biraz hallice işmakinesine,
teslim etmiş gibiyim bedenimi,
buralarda durulmaz artık,
gidiyorum.
yitik adreslerde sorulmaz adım,
hatırlamaz hiç bir beden,
dokunuşumu,
ya da hiçbiri unutmaz kimin umurunda.
ceviz gölgesine sermişim umutlarımı,
ilk rüzgarda savrulurlar direnmeden,
umutlarım dağılır,
ben gidiyorum.
kolayda değil üstelik,
kolay değil
çözmüşken herşeyin anlamını,
alışmışım bu hayasız,
arsız,
düztaban semtin yokuşlarına,
gözü kapalı geçtiğim çukurlara...
hiçbirşeyi görmez gözüm,
gidiyorum.
tuhaf bir soyguna çıkmışda,
gönlümü de çaldırmışım oyy...
sele kapılmış,
kara gömülmüş,
karalara bürünmüş,
gidiyorum.