Gidiyorum Şiiri - Ahmet Suyadal

Çok zor olsa da mecburum bu defa gitmeye
Senden uzakta yalnız seni düşünerek ölmeye
Gidiyorum işte ama cesaretim yok elveda demeye
Ne olur, ne olur giderken bakma ağlayan gözlerime
Gitmek acı olsa da kalmak çare değil sensizliğime
Unutamıyorum işte seni söz geçiremiyorum yüreğime
Gitme kal desende dönemem söz verdim kendime
Anladım ki zaman ilaç değil hiç bir sevgiye
Bekledim hep belki zamanla seversin gelirsin diye
Gördüm ki zamanda yetersiz kanayan kalbime
Pişman mısın dersen, pişman değilim seni sevdiğime
Bir gün olsun lanetlerde yağdırmadım kaderime
Senden başkasını da yaşatmadım tükenmiş kalbimde
Ve sen yanımdayken meydan okudum bütün ölümlere
Şimdi sen yoksun yaşayamam ben bu şehirde
Anıların gözü yaşlı bakamam sensizliğin resimlerine
Nereye gidersem gideyim sen olacaksın hep içimde
Ve ben hep seni yazacağım aşk dolu şiirlerde
Sana olan sevgimin tebessümleri olacak yüzümde
Sonsuzluğumun resmini çizeceğim ağlayan gözlerle
İşte bu yüzden kalamam artık ben bu şehirde
Sevmeyeceğini bile, bile dayan diyemem kalbime
Hani hep derler ya mutlu ol bensizken diye
O zaman mutluluklar yazıyorum senin için bende
Veda vakti geldi mi yaşlar akarmış gözlerden
Ama bak ben ağlamıyorum gülüyorum giderken
Ağladığımı görme gözlerinde küçülmek istemem
Nasıl dimdik geldiysem öylede giderim ben
Başımı asla öne eğmem merak etme sen
Umarım bir gün sende seversin yürekten
Ve umarım kayıp gitmez mutluluk ellerinden
Mavileri koyuyorum avuçlarına gökyüzünden
Mehtapları bırakıyorum gözlerine denizden
Ve tüm umutlarımı sevgimi sana adıyorum ben
Gidiyorum işte bak sonunu düşünmeden
Sensizliğimin acısı suskun satırlara vururken
Yağmurların ıslattığı çamurlu yollarda yürürken
Gidiyorum işte gidiyorum elveda demeden...