Eylül güneşi hüznüyle öperken doğayı
yerden topladım kırılgan hayallerimi.
Soluk sarı gözyaşıydı yapraklar,
park boştu, yalnızlığını giyinmişti banklar.
Üşüyen kuşlar fısıldaşıyordu,
ağlayarak anıyordu baharı çığlıkları.
Benimde üşüyor kırılgan hayallerim,
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Devamını Oku
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
